یه روز، صبح جمعه، فاطمه و محمد، همراه بابا و مامان برای تفریح و گردش به پارک رفته بودن. توی پارک، وقتی بچه‌ها، بازی کردنشون تموم شد، پیش مامان و بابا اومدن تا کمی میوه بخورن و استراحت کنن، محمد که خیلی خسته شده بود، دراز کشید و گفت: بابا یه سئوال! ما برای تفریح و شادی هم آداب داریم.؟!
بابا کتابی که تو دستش بود رو بست و گفت: بله، ما برای همه‌ی‌ کارامون آداب داریم. ما قبل از این که برای تفریح از خونه بیرون بیاییم، صدقه می‌دیم و از خدا می‌خوایم که به سلامتی به خونه برگردیم . وقتی هم که با دوستا، یا خانوادمون برای تفریح رفتیم، یاد خدا رو فراموش نمی‌کنیم ، نمازمون رو اول وقت می‌خونیم ، خوش اخلاقیم و می‌خندیم و شوخی می‌کنیم اما گناه نمی‌کنیم . مثلاً دیگران رو مسخره نمی‌کنیم که همه بخندن، چون این کار تفریح نادونا و بی‌عقلاست . تازه، ما می‌تونیم خوراکی یا هرچیزی که با خودمون آوُرده بودیم رو به دیگران هم بدیم  تا به همه خوش بگذره. و دیگه این که توی گردش باید مواظب چیزایی که همه از اون استفاده می‌کنن باشیم و اونا را خراب نکنیم مثل آب سردکنا، دستشوییا، یا حتی گل و درختایی که خدا آفریده تا همه استفاده کنن.
فاطمه اجازه گرفت و پرسید: بابا، ما برای تفریح و شادی، چه کارایی می‌تونیم بکنیم؟
بابا جواب داد: آفرین چه سوال خوبی پرسیدی! بچه‌ها، ما غیر از این که آخر هفته‌ها می‌تونیم به گردش و تفریح بریم، توی روز هم می‌تونیم بازی و ورزش و تفریح کنیم تا خسته و کسل نباشیم و بتونیم بقیه روز کارامون رو با شادی و نیروی بیشتری انجام بدیم .
حالا این تفریح، می‌تونه کتاب خوندن باشه، می‌تونه ورزشایی مثل تیراندازی و شنا و اسب سواری باشه  یا می‌تونه مسافرت رفتن باشه که باعث تندرستی و سلامتیه ، حالا پاشین بریم با هم یه دست فوتبال بکنیم تا منم خستگی از تنم  بیرون‌ بره.