|
تفسیر موضوعی قرآن کریم
برگرفته شده از کتاب پیام قرآن نوشته آیت الله العظمی مکارم شیرازی
عدم شایستگى غیر معصوم براى دریافت وحى
مى دانیم هر مأموریتى نیاز به شایستگى و قابلیّتى در خور آن مأموریت دارد. امکان ندارد افراد نالایق و کسانى که استعدادى براى آن مأموریت ندارند وظیفه خود را به طور صحیح انجام دهند.
این را هم مى دانیم که پیامبران، پیام خدا را از طریق وحى دریافت داشته و به انسان ها مى رساندند. پیامى که سراسر نور و معنویت است و محتواى آن نیز سراسر ایمان و تقوا است. بدیهى است گیرنده چنین پیامى باید چنان پاک و منزّه باشد که بتواند با عالم ماوراى طبیعت و ذات پاک خدا که از هر عیب و نقص مبّرا است ارتباط پیدا کند، و پیامى که محتوایش مملوّ از پاکى و تقوا است دریافت دارد.
آلودگان تاریک دل کجا مى توانند به جهانى که سراسر نور است راه یابند؟ و قلبى که مملوّ از تیرگى هوا و هوس است، چگونه ممکن است مهبط وحى الهى و خزانه دار علم او گردد؟ آیا این امر بدون سنخیت و تجانس و شباهت امکان پذیر است؟
از سوى دیگر نماینده هرکس مظهر وجود او است، و نشانه اى از اوصاف و صفات او است و لذا یک مرجع بزرگ روحانى هرگز به خود اجازه نمى دهد که وکلا و نمایندگان خود را از میان افراد آلوده برگزیند، و اگر چنین کند همه مردم بر او عیب مى گیرند و کارش را زشت مى شمرند و پذیرا نمى شوند.
آیا ممکن است خداوند که منبع لایزال معنویت و تقوا و قداست و پاکى است، نماینده خود را از میان گنهکاران انتخاب کند و این مسئولیت بزرگ را به غیر معصوم بسپارد؟
مى بینیم قرآن مجید در پاسخ مشرکان آلوده اى که مى گفتند: «ما هرگز ایمان نمى آوریم، مگر این که همانند چیزى که به پیامبران خدا داده شده است به ما داده شود»: (قَالُوا لَنْ نُّؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتِىَ مِثْلَ مَا أُوتِىَ رُسُلُ اللهِ) مى فرماید: (اللهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسَالَتَهُ): «خداوند آگاه تر است که رسالت خویش را در کجا(و به عهده چه کسى) قرار دهد» (و چه کسانى شایسته آن هستند).(1)
پی نوشت:
1. سوره انعام، آیه 124.
|