مِنا ( مِنی )، درّه‌ای است در یک فرسخی شهر مکّه  به عرض تقريبا هفتصد متر و طول دو کيلومتر و نيم که حاجيان بايد از طلوع خورشيد روز دهم تا ظهر روز دوازدهم جز ساعاتی که اجازه داده شده آنجا را ترک کنند در آن مکان بمانند .
جمرات سه‏ گانه ، قربانگاه  و مسجد خيف  در منا واقع است .

رمى جمرات
رمى جمرات در منا از مهم‌ترين اركان اعمال ايام تشريق است و در روايات آمده است كه ابليس براى بار اول در جمره عقبه خود را بر حضرت ابراهيم (عليه السلام) نماياند و آن حضرت با سنگريزه‌هايى او را از خود دور ساخت و ابليس ديگر بار در جمره وسطى و اولى راه را بر او بست و ابراهيم (عليه السلام ) بار ديگر او را با پرتاب سنگ گريزان كرد. و ابليس به هنگام فرار به سرعت گريخت. و جمره و اجمار به معناى شتاب كردن و گريختن است ، زيرا كه شيطان در اين مكان از برابر ابراهيم گريخت و لذا افراد باید در این محل با رمى جمره و انداختن سنگ بر شيطان ظاهر ، شيطان درون را نيز سركوب كنند تا از شيطان پيروى نكند .

قربانگاه  
از ديگر وظايف زائر خانه‌‌ي خدا در سرزمين منا ذبح قربانى است، در همان مكانى كه ابراهيم (علیه السلام )، اسماعيل خويش را به قربانگاه بُرد تا به فرمان ايزد منّان ، امتحان سختى را پس دهد . همه حاجيان، صبح روز عيد قربان، بعد از رمي جمره‌ي عقبي بايد قرباني كرده و پس از آن حلق يا تقصير كرده و از احرام خارج شوند .

مسجد خيف
بنابر برخي روايات هفتصد پيامبر در اين مسجد نماز گزارده‏‌اند. نامگذاري اين مسجد به «خيف»، برابر بيان امام صادق (عليه السلام)، به دليل واقع‏ شدن آن در بلندي است. زيرا بخش‌هايي از يك دشت كه نسبت به زمينهاي اطراف ، مرتفع باشد را «خيف» مي‏‌گويند .

پس از انجام اعمال مَواقِف سه گانه ، زائر از پروردگار خويش اذن ورود به حرم و بازگشت به مكّه را مى‌طلبد تا براى انجام اعمال حجّ تمتع آماده شود .
از نظر موقعیت جغرافیایی ، نزدیکترین موقعیت منا به مکه ، جمره عقبه است، جایی که نخستین بار مسلمانان یثرب با رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) بیعت کردند و بیعت آنان با نام « بیعة العقبه » شهرت یافت .
دورترین قسمت آن نیز وادی محسّر است که میان مزدلفه و منا قرار دارد در وجه نامگذاری آن اختلاف است. برخی می‌گویند: هنگامیکه جبرئیل خواست از آدم (علیه السلام ) جدا شود به وی گفت « تمَن» از خدای خود چیزی بخواه ؛
آدم گفت : « اتمنی الجنه» بهشت را آرزو دارم و به نقلی جبرئیل به حضرت ابراهیم (علیه السلام ) چنین پیشنهادی کرد ، او آرزو کرد : ای کاش به جای اسماعیل (علیه السلام) خداوند قربانی شدن گوسفندی را بپذیرد .
بنابراین چون این دو ماجرا هر دو در همین سرزمین اتفاق افتاد به آن « منی » گفته‌اند ، یعنی سرزمین تمنا و آرزوی آدم و ابراهیم (علیهم السلام ).