تفسیر موضوعی قرآن کریم
برگرفته شده از کتاب پیام قرآن نوشته آیت الله العظمی مکارم شیرازی
نسبت شراب سازى به حضرت مسيح (عليه السلام)
قرآن مجيد احترام فوق العاده اى براى حضرت مسيح(عليه السلام) قائل است، و در سوره هاى متعددى ـ مانند سوره بقره و آل عمران و مائده و بعضى ديگر از سوره ها ـ درباره او سخن گفته، و به عنوان يكى از پيامبران اولوالعزم (صاحب شريعت و كتاب آسمانى) كه داراى معجزات فراوانى بوده، او را ستوده است.
در آيه 48 و 49 آل عمران مى خوانيم:
«وَيُعَلِّمُهُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالاِْنجِيلَ ـ وَرَسُولاً إِلَى بَنِى إِسْرَائِيلَ أَنِّى قَدْ جِئْتُكُمْ بِآيَة مِّنْ رَبِّكُمْ أَنِّى أَخْلُقُ لَكُمْ مِّنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْراً بِإِذْنِ اللهِ وَأُبْرِءُ الاَْكْمَهَ وَالاَْبْرَصَ وَأُحْىِ الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللهِ وَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا تَأْكُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لاَيَةً لَّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنينَ»: «و به او كتاب و دانش و تورات و انجيل مى آموزد ـ (و او را به عنوان) رسول و فرستاده به سوى بنى اسرائيل (قرار ده كه به آنها مى گويد) من نشانه اى از طرف پروردگار شما برايتان آورده ام، من از گِل، چيزى به شكل پرنده مى سازم، سپس در آن مى دمم و به فرمان خدا پرنده اى مى گردد و كور مادرزاد و مبتلايان به برص (پيسى) را بهبودى مى بخشم و مردگان را به فرمان خدا زنده مى كنم و از آنچه مى خوريد و در خانه خود ذخيره مى كنيد به شما خبر مى دهم، مسلماً در اينها نشانه اى براى شما است اگر ايمان داشته باشيد».
به اين ترتيب خلق پرنده و شفاى بيماران غير قابل علاج و زنده كردن مردگان و خبر دادن از امور پنهانى ـ كه به اذن الله صورت مى گرفت ـ معجزات مسيح(عليه السلام)را طبق بيان قرآن تشكيل مى دهد.
در جاى ديگر، نزول مائده آسمانى (غذاى بهشتى) را يكى از معجزات مسيح (عليه السلام)مى شمرد (سوره مائده، آيه 115) كه عموماً مسائل معقول و قابل قبول به عنوان معجزه محسوب مى شوند.
اكنون ببينيم اناجيل در اين زمينه چه مى گويند در انجيل يوحنا كه چهارمين انجيل از انجيل هاى چهارگانه است، در باب دوم چنين مى خوانيم:
«در روز سوم در قاناى جليل (قاناى جليل يكى ازشهرهاى بيت المقدس بوده) سورى واقع شد (منظور از سور، مجلس عروسى است) و مادر عيسى(عليه السلام)در آنجا بود، وهم عيسى (عليه السلام) و شاگردانش را در آن عيش خوانده بودند (دعوت كرده بودند) و چون كه شراب كم شد، مادر عيسى وى را گفت كه شراب ندارند و عيسى به او گفت كه اى زن مرا با تو چه كار است، هنوز وقت من نرسيده است و مادرش به خادمان گفت هر چه شما بفرمايد عمل نماييد.
در آن خانه، شش كوزه سنگى بود كه براى طهارت يهوديان گذارده بودند هر كه از آن كوزه ها دو سه من مى گرفت، و عيسى آنها را گفت كه كوزه ها را از آب پر كيند، پس آن كوزه ها را از آب مملو كردند، به ايشان گفت حالا قدحى عظيم بر داريد و به نزد مير مجلس ببريد، (منظور از مير مجلس، بزرگتر مجلس است) پس بردند، و چون مير مجلس آن آب را كه شراب شده بود چشيد خود ندانست كه آن شراب از كجا آمده؟ مگر خادمان كه آب را برداشته بودند دانستند پس آن مير مجلس داماد را مخاطب ساخته و به او گفت همه مردم شراب خوب را اول حاضر مى سازند، و بعد از آن كه بسيار خورده باشند شراب بد را، ليكن تو شراب خوب را تا حال نگاه داشتى؟!
سپس اضافه مى كند اين معجزه را كه نخستين معجزه اش بود، عيسى در قاناى جليل نمود و جلال خدا را جلوه داد و شاگردانش به او ايمان آوردند»(1).
از اين داستان نكات زير استفاده مى شود:
1. هنگامى كه حضرت مسيح(عليه السلام)به اتفاق مادرش مريم به مجلس عروسى وارد مى شود چون شراب ها تمام شده بود به درخواست مادرش اقدام به معجزه كرد و شش كوزه پر از آب را مبدّل به شراب ناب كرد، به صورتى كه حاضران تحت تأثير طعم جالب آن شراب واقع شدند.
2. اين معجزه نخستين معجزه مسيح بود كه به تقاضاى مادرش انجام گرفت!
3. حضرت مسيح با اين معجزه (تبديل آب به شراب) جلال خود را جلوه داد و سبب ايمان شاگردان شد!
جالب اين كه هنوز اهالى شهر قاناى جليل، كوزه مى سازند و به سياحان و زوّار مى فروشند به ياد آن كوزه هاى شراب كه به اعجاز حضرت مسيح (عليه السلام)درست شد.
شك نيست كه اين يك افسانه ساختگى و دروغينى است كه به اين پيامبر بزرگ نسبت داده شده، امروزه زشتى شراب و زيان هاى بى شمار آن بر كسى پوشيده نيست، و در همه اديان آسمانى حرام و ممنوع است، و حتى در همين كتاب مقدس يهود و نصارى به آن تصريح شده است چنانكه در كتاب امثال سليمان با لحن شديدى شراب مذمت شده، آنجا كه مى گويد:
«واى كه راست؟ و آن كه راست؟ و منازعات كه راست؟ و غمگينى كه راست؟ و جراحت هاى بى سبب كه راست؟ (چه كسى را هست) و حمرت چشمان (سرخى چشم) كه راست؟
ـ مر كسانى راست كه متوقفينند در شراب ـ كسانى كه به نوشيدن شراب ادامه مى دهند ـ و مسكرات ممزوج را تفحص مى نمايند (اشاره به كسانى است كه در جستجوى شراب هاى بهتر، آنها را با اشياء ديگرى ممزوج مى كردند تا طعم لذيذترى پيدا كنند.
ـ هنگامى كه شراب سرخ فام است (سرخ رنگ است) و رنگش را در جام نمايان ساخته و هم به راستى حركت مى نمايد به آن مَنگر ـ چه عاقبت مثل مار مى گزد، و مثل شاه مار نيش مى زند ـ چشمان تو به زنان بيگانه نگران خواهد شد، و دل تو متدبّر كجى ها خواهد بود ـ و مثل خوابنده در ميان دريا و مانند نائم بر سردار كشتى خواهى بود ـ و بگويى كه مرا زدند و الم نكشيدم و مرا كوفتند و دريافت نكردم بيدار كى خواهم شد تا آن كه بار ديگر آن را جستجو نمايم.»(2)
از اين عبارت به خوبى بر مى آيد كه مفاسد شراب بسيار زياد است و سبب ناراحتى جسم و پريشانى روح و فكر و بروز منازعات و جنگ و جدال هاى اجتماعى و اسباب بدبختى انسان است، اثرش همچون زهر مار، در وجود انسان ها و مايه بى عفتى و اعمال گناه آلود جنسى و گرفتارى در ميان انواع تخيلات و گرفتارى ها مى گردد كه به طرز بسيار روشنى در اين عبارات مطرح شده است.
در جاى ديگر از كتاب امثال سليمان مى خوانيم: «شراب مستهزء (سبب مى شود كه انسان حركاتى كند و سخنانى گويد كه مورد تمسخر واقع شود) و مسكرات غوغا آورند (سبب منازعات و مخاصمات است) و هر كسى كه به او فريفته شود حكيم نمى شود.»(3)
در فصل 28 كتاب اشعياء نيز مى خوانيم: «اما ايشان (اشاره به گروهى از منحرفان است) نيز از شراب ضالّ و از مسكرات گمراه شدند»(4)
در جاى ديگر از همين كتاب آمده است: «واى بر آنانى كه به نوشيدن شراب، پهلوان و در مزج مسكرات قوتمندند»(5) يعنى با نوشيدن شراب، نيروهاى آنها تحريك و آماده منازعه مى شود. و در كتاب هوشيع (از تورات) آمده است: «زنا و شراب و شيره انگور (به صورت مسكر) دل را مى گيرند.»(6)
از اين تعبيرات به خوبى روشن مى شود كه شراب هرگز به معناى نوشيدنى هاى معمولى حلال نيست، بلكه به معناى مايع مست كننده است كه به جسم و جان انسان زيان مى رساند و سبب گمراهى و بدبختى مى شود.
با اين حال آيا شرم آور نيست كه گفته شود اولين معجزه حضرت مسيح (عليه السلام)كه در شهر قاناى جليل ظاهر شده اين بود كه چندين ظرف بزرگ پر از اب به بركت او تبديل به شراب ناب شد؟! و اين عبارت تحريف شده هنگامى كه با معجزات مسيح (عليه السلام) در قرآن مجيد مقايسه شود، تفاوت ميان تاريخ هاى ساخت مغز بشر و تاريخ واقعى نشأت گرفته از طريق وحى، روشن مى گردد.
پی نوشتها:
1.انجيل يوحنا جمله هاى 1 و 12 باب دوم.
2. عهد عتيق، كتاب امثال سليمان، فصل 23.
3. عهد عتيق، امثال سليمان، فصل 20، جمله 1.
4. كتاب اشعياء فصل 28، جمله 7.
5.همن مدرك، فصل 5، جمله 22.
6. كتاب هوشيع، فصل 4، جمله 11.
|